Ο Τεκτονισμός ή όπως λέγεται ορθότερα, Ελευθεροτεκτονισμός, είναι κατ’ αρχήν θεσμός φιλοσοφικός, προοδευτικός και φιλανθρωπικός. Αποσκοπεί στην ηθική και πνευματική βελτίωση των μελών του με την Αυτογνωσία, την έρευνα της Αλήθειας και την εφαρμογή της Τεκτονικής Ηθικής.
Λειτουργεί σε όλες τις επικράτειες των ελεύθερων και δημοκρατούμενων εθνών, πάντοτε με άδεια των αρμοδίων κρατικών αρχών και οι Κανονισμοί Λειτουργίας του καθώς και τα Ψηφίσματα των Στοών του, ουδέποτε αντιβαίνουν τόσο τους Νόμους της κάθε επικράτειας όσο και τους κοινωνικούς θεσμούς και το εθιμικό δίκαιο.
Αναγνωρίζει την ύπαρξη του Θεού με την προσωνυμία “Μέγας Αρχιτέκτων του Σύμπαντος” και αποδέχεται την Αθανασία της Ψυχής. Εργάζεται αδιάλειπτα για την ηθική και πνευματική, εν γένει ανόρθωση της Ανθρωπότητας, μέσω μιας ειρηνικής και βαθμιαίας ανύψωσης του ατόμου.
Οι Τέκτονες θεωρούν ως ένα από τα μεγαλύτερα αγαθά, την Ελευθερία της Σκέψης και της Συνείδησης. Αποδοκιμάζουν κάθε τί που την απειλεί και γενικά καταδικάζουν κάθε είδος και μορφή βίας και καταπίεσης.
Οι Τέκτονες διαβεβαιώνουν επίσημα και με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι ο Τεκτονισμός δεν είναι θρησκεία, ούτε πολιτικός οργανισμός και γι’ αυτό αποκλείονται οποιεσδήποτε συζητήσεις στις Στοές που αφορούν θρησκευτικά ή πολιτικά ζητήματα και ουδέποτε μετέχει των αγώνων γι’ αυτά. Οι Τέκτονες πρεσβεύουν ότι οι άνθρωποι, οποιαδήποτε κι αν τους χωρίζει διαφορά, πνευματικών ή υλικών προσόντων, καταγωγής, κοινωνικής θέσης, εθνικότητας, χρώματος, γλώσσας, φύλου ή θρησκείας, γεννιούνται ελεύθεροι και έχουν τα ίδιαδικαιώματα.
Οι Τέκτονες, ισχυροποιούνται μεταξύ τους με ειλικρινώς αδελφικά αισθήματα, αποβλέπουν προς αλλήλους ως προς αδελφούς και εργάζονται στον Τεκτονισμό, σαν ένωση αδελφών που θεωρούν καθήκον τους, όπως ο καθένας τους και κατά δύναμη, συντελέσουν στο να επεκταθούν οι αδελφικοί δεσμοί που τους συνδέουν, σε όλα τα μέλη της Αθρωπότητας. Επουδενί όμως δεν πιέζει κανέναν άνθρωπο να ενταχθεί στις τάξεις τους. Γι’ αυτό, αποτελεί ύψιστη υποχρέωσή τους το ρητό “Αμύνεσθαι υπέρ παντός αδικούμενου” και έχουν σαν αρχή τον Σεβασμό της Ελευθερίας, την αναγνώριση της Ισότητας των Ανθρώπων και την καλλιέργεια μεταξύ όλων της Αδελφότητας.
Οι Τέκτονες θεωρούν την Εργασία σαν το πρώτο και ωφελιμότατο Νόμο για τους Ανθρώπους. Γι΄αυτό, αποκλείουν από τις τάξεις τους, τους αέργους.
Ο Τεκτονισμός επιτάσσει σαν ύψιστα καθήκοντα, τον Σεβασμό προς το Θεό, την Αγάπη προς τον πλησίον και την Πατρίδα και την Τρυφερή Αφοσίωση προς την Οικογένεια.
Οι απανταχού της Γης Τέκτονες, εργάζονται αδιάκοπα για την Προαγωγή της Ειρήνης. Βοηθούν, διαφωτίζουν και προστατεύουν όλους τους ανθρώπους. Ατενίζουν με επιείκεια τις ανθρώπινες πλάνες και προλήψεις και τις καταπολεμούν με την πειθώ και την διαρκή έρευνα για την Αλήθεια, προσφέροντας τους εαυτούς τους σαν υπόδειγμα πεφωτισμένων, ειλικρινών, χρηστοήθων και έντιμων ανθρώπων καλής θέλησης.
Ο κάθε Τέκτονας οφείλει να κατεργασθεί τον εαυτό του ώστε να απομακρύνει κάθε κακία, να τελειοποιηθεί για να σκέφτεται και να πράττει πάντοτε με Δικαιοσύνη, με Αγάπη και με Ανθρωπισμό.
Οφείλει να είναι ηθικός και προ πάντων, αδέσμευτος από κάθε πρόληψη και δεισιδαιμονία. Επίσης, να εμφορείται από απεριόριστη μετριοφροσύνη για να μπορεί να αναγνωρίζει τα λάθη του και όλα του τα ελαττώματα ώστε να αποκτήσει συνείδηση της μικρότητάς του μέσα στην παγκόσμια κοινωνία.
Ο Τεκτονισμός, θεωρώντας τις μεταφυσικές αντιλήψεις ως αναγόμενες στον αποκλειστικό χώρο της ατομικής εκτίμησης του καθένα από τα μέλη του, αποκρούει κάθε δογματική διαβεβαίωση.
Ο Τεκτονισμός έχει σαν έμβλημά του το τρίπτυχο: Ελευθερία, Ισότης, Αδελφότης και ως κληρονόμος μυσταγωγικών παραδόσεων, μεταδίδει τις διδασκαλίες του με συμβολική μορφή και ρυθμίζει τις εργασίες μέσα στις Στοές του, σύμφωνα με τα Τυπικά του.
Ο Τεκτονισμός είναι η δρώσα αδελφότητα μέσα στην οποία ο κάθε Τέκτονας ανακαλύπτει φίλους και στηρίγματα σ’ όλα τα μέρη του κόσμου.
Ο Τεκτονισμός είναι η ζωντανή και μεγάλη αδελφότητα που μέσα στις τάξεις του αγνοεί τα σύνορα και τις εθνικές αντιζηλίες. Αυτό υπήρξε και είναι ένας από τους κυριότερους λόγους που εξηγεί την επιβίωση του θεσμού και την συνεχή ανάπτυξη του Τεκτονικού φαινομένου ανάμεσα στους ελεύθερους λαούς. Πέραν όλων αυτών, υπάρχει για τον Τέκτονα η ασύγκριτη έλξη για την Τεκτονική Ζωή. Υπάρχει η χαρά του να αισθάνεται κανείς πλήρη άνεση ευρισκόμενος ανάμεσα στους αγαπημένους του αδελφούς και μάλιστα μέσα στους κόλπους μιας μεγαλύτερης οικογένειας που ελεύθερα ο ίδιος διάλεξε, που κανείς δεν του επέβαλε και που είναι πολλές φορές περισσότερο συνδεδεμένη από μερικές φυσικές οικογένειες.
Για τον Τέκτονα υπάρχει ακόμη η ολοκληρωτική ικανοποίησή του ότι εργάζεται για το γενικό καλό και ταυτόχρονα για την προσωπική του πρόοδο κι ανάπτυξη.
Τελικά, υπάρχει για τον Τέκτονα η υπερηφάνεια του ότι αισθάνεται και πραγματικά είναι, Ελεύθερος να λέει τα πάντα μέσα στην ειρήνη και στην γαλήνη των Στοών του και τα πάντα να ακούει, δίχως το φόβο αντιποίνων ή μνησικακίας που επικρατεί στον έξω κόσμο...