Ενότητες | Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2016 | Το είδαν 3855 άτομα

Περί της Στοάς

Στις 29 Ιανουαρίου του 1983 έγινε η Έναρξη των Εργασιών της Στοάς «Αναγέννησις» 1337

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Στις 29 Ιανουαρίου του 1983 έγινε η Έναρξη των Εργασιών της Στοάς «Αναγέννησις» 1337 η οποία εντάχθηκε στους κόλπους του Εθνικού Συμβουλίου του εν Ελλάδι Le Droit Humain, με έδρα τον Πειραιά. Η λειτουργία της Στοάς συνεχίστηκε μέχρι το 1989 στον Πειραιά και μετέπειτα μεταφέρθηκε στην Τεκτονική Στέγη Αθηνών «Νικόλαος Παναγόπουλος». Ως ημέρα εργασιών παρέμεινε η Τρίτη.

Το 1996 η πλειονότητα των Αδελφών και Αδελφών, συνετάχθησαν με την δημιουργία του Διεθνούς Τεκτονικού Τάγματος «ΔΕΛΦΟΙ» και της Μεγάλης Μικτής Στοάς της Ελλάδος.

Από τότε μέχρι σήμερα, η Στοά «Αναγέννησις» 1337 συμμετέχει ενεργά σε όλες τις εκδηλώσεις του Διεθνούς Τάγματος και της Μεγάλης Μικτής Στοάς της Ελλάδος.

Χαρακτηριστικά έχει βοηθήσει στη δημιουργία Στοάς στη Βουλγαρία, μυώντας Βούλγαρους Αδελφούς και Αδελφές.

Έχει πραγματοποιήσει πλήθος Λευκών εορτών, όπως αυτή της μυήσεως Λυκιδέων, ή Τεκτονικών μνημοσύνων προς τιμήν θανόντων αδελφών.

Οι Αδελφοί και οι Αδελφές έχουν συμμετάσχει σε Τεκτονικές συναντήσεις , που διοργανώθηκαν σε αρχαιολογικούς τόπους, όπου και εμπλούτισαν τις γνώσεις τους περί των Αρχαίων μυστηρίων και της Αρχαίας Ελληνικής πρακτικής και πραγματικότητας.

Το 2003 δόθηκε παράσταση από μέλη του Εργαστηρίου με θέμα «Μύηση στην Φιλική Εταιρεία»

Το 2004 εξεδόθη και το Τεκτονικό περιοδικό «Φοίνιξ» με καθαρά Τεκτονική θεματολογία.

 

 

ΤΟ ΕΜΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΣΤΟΑΣ

 

logo_black

 

Ο σχεδιασμός ενός εμβλήματος αποσκοπεί στην οπτική επικοινωνία του σχεδιαστή με το θεατή. Αν και η όραση έχει τον πρωταρχικό ρόλο στην επικοινωνία, «στόχος της Τέχνης είναι να παραστήσει όχι την εξωτερική εμφάνιση των πραγμάτων αλλά την εσωτερική σημασία τους»[i] αναφέρει ο Αριστοτέλης.

 

Συγκεκριμένα, τα στοιχεία - σύμβολα που συνθέτουν το έμβλημα της Σ.: Σ.: Στ.: «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» 1337, Αν.: Αθηνών, είναι: το κοσμικό αυγό των Ορφικών σε χρυσό χρώμα, περιβαλλόμενο κατά τα τρία τέταρτα από ένα ζεύγος πράσινων κλαδιών δάφνης. Δημιουργείται μια παραστατική σύνθεση, σε λευκό υπόβαθρο (φόντο) από σημειολογικά κωδικοποιημένα στοιχεία.

emvlima

Στη θεογονία των Ορφικών εκτός από το χάος, τη γαία, τον ουρανό και τον ωκεανό υπάρχουν και άλλες πρωταρχικές δυνάμεις όπως ο χρόνος, ο αιθέρας, το ύδωρ και το κοσμικό αυγό, το οποίο ήταν «αργύφεον» δηλαδή αργυρού χρώματος[ii]. Το κοσμικό αυγό σε όλες σχεδόν τις αρχαίες κοσμογονίες συμβόλιζε τη γέννηση του σύμπαντος και της ζωής.

 

Η τροποποίησή του σε χρυσό χρώμα υπαινίσσεται τη δοξασία της εργασίας που δημιουργεί ευτυχείς ανθρώπους με πλούσια ψυχικά χαρίσματα, διότι, αυτόνομο το χρυσό χρώμα παραπέμπει στο χρώμα που έχει το ώριμο στάχυ και συμβολίζει τη δημιουργία, τον πλούτο, τη χαρά και τη δόξα[iii].

 

Στο σύμβολο των Ορφικών Μυστηρίων, απεικονίζεται επίσης, ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από το αυγό, και σύμφωνα με τον ΝΤΕ ΣΑΤΩΜΠΡΙΑΝ[iv] «οι άνθρωποι έχουν για το φίδι ένα αδιάλλακτο μίσος, ή αποκαλύπτονται μπροστά στην ευφυΐα του»[v]. Ο σχεδιασμός του σε μαύρη απλοποιημένη μορφή[vi] σηματοδοτεί τη σοβαρότητα και τη σταθερότητα του χαρακτήρα του εκάστοτε ανθρώπου που εργάζεται πρώτιστα για τον εαυτό του και κατ΄ επέκταση για το κοινωνικό σύνολο.

 

Οι αρχαίοι Έλληνες θαύμαζαν τη δάφνη ως φυτό ιδιαίτερης σημασίας. Πίστευαν ότι, συμβόλιζε τη μετάνοια καθώς και τη σωματική και ηθική λύτρωση. Το πράσινο χρώμα των κλαδιών της δάφνης είναι το χρώμα που ενδύεται η γη την άνοιξη ύστερα από τους μήνες του χειμώνα. Το χρώμα της ανάπτυξης, της νεότητας, της υγείας[vii]. Η φύση, ήταν και είναι για τον άνθρωπο η κύρια πηγή ζωής, γι΄ αυτό και το πράσινο χρώμα της βλάστησης θα σηματοδοτεί πάντοτε την ελπίδα για τη ζωή.

 

Η ονομασία της Σ.: Σ.: Στ.: ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, συνειρμικά παραπέμπει στην αναγέννηση της φύσης, της τέχνης, της ζωής. Στα επίπεδα της μύησης και της Τεκτονικής Διδασκαλίας ο συνδυασμός των στοιχείων –σημείων κοσμικό αυγό και κλαδιά δάφνης, σηματοδοτεί το εκάστοτε νεόφυτο μέλος τη στιγμή της μύησής του. Με υψηλές ηθικές αρχές, ευφυώς ο νεόφυτος, προσδοκά να αναγεννηθεί ώστε να δύναται να εξελιχθεί σε έναν καινούργιο πνευματικό άνθρωπο που μελλοντικά θα αποτελέσει ένα υγιές κύτταρο της κοινωνίας[viii].

 

Γι΄ αυτό το έμβλημα της Σ.: Σ.: Στ.: «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ» 1337, πρέπει να απεικονίζεται πάντα σε λευκό υπόβαθρο που εκφράζει την ειλικρίνεια και την αθωότητα που είναι οι πιο καθαρές εκδηλώσεις της ανθρώπινης ψυχής.

Α:.Β:., -2012



[i] Αριστοτέλης, Περί Ποιητικής, μτφρ. Σ. Μενάρδου, εισαγωγή-κείμενο-ερμηνεία Ι.

Συκουτρή, Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της Εστίας Ι.Δ. Κολλάρου & Σίας Α.Ε., 2004.

[iii] Όλγα Κοζάκου – Τσιάρα, Εισαγωγή στην εικαστική γλώσσα, Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1991, σελ. 56